Lalbahadoer, een fatale liefde’ is een boek van Bish Ganga, dat het waargebeurde verhaal vertelt van deze tragische liefde in Suriname in 1953 en is gebaseerd op historische bronnen, interviews en eigen onderzoek van de auteur.

Lalbahadoer was een jonge Hindostaanse man die woonde op Meerzorg, een plaats in het district Commewijne in Suriname. Zijn vader, Lala, was een landbouwer die groenten verbouwde op zijn eigen perceel. Lalbahadoer hielp zijn vader op het land, maar had ook andere interesses, zoals lezen en muziek. Hij speelde harmonium en zong bhajans, religieuze liederen. Daarnaast was hij geïnteresseerd in politiek en volgde hij de ontwikkelingen in India, het land van zijn voorouders.

Hij was een knappe en intelligente jongen die indruk maakte op de meisjes in zijn omgeving. Toch was hij verliefd geworden op Silawatie, zijn buurmeisje. Silawatie was de dochter van Bethanie, een weduwe. Ze was een mooie en lieve meid met de droom om later onderwijzeres te worden. Hoewel ze elkaar al van jongs af aan kenden, bloeide hun liefde pas op toen ze ouder werden. Ze spraken stiekem af in het bos of bij de rivier en droomden van een toekomst samen, waarin ze zouden trouwen en gelukkig zouden zijn.

 

Helaas was hun liefde niet zonder problemen. Silawatie’s familie keurde hun relatie af en had andere plannen voor haar huwelijk. Ze wilden dat ze zou trouwen met de zoon van een welgestelde handelaar uit Paramaribo. Silawatie verzette zich tegen deze gedwongen huwelijksregeling omdat ze alleen Lalbahadoer wilde, degene van wie ze met heel haar hart hield. Ze smeekte haar moeder om haar te laten trouwen met Lalbahadoer, maar haar smeekbeden werden genegeerd.

Lalbahadoer was echter vastbesloten om Silawatie niet op te geven. Hij probeerde de familie te overtuigen dat hij een goede echtgenoot voor haar zou zijn en beloofde hard te werken om haar gelukkig te maken. Hij vroeg zijn vader om hulp bij het regelen van hun huwelijk volgens de Hindostaanse traditie, maar Bethanie wees dit verzoek af. Ze beschuldigde hem ervan haar dochter te hebben verleid en bedrogen en dreigde hem aan te klagen bij de politie als hij Silawatie niet met rust zou laten.

De afwijzing van Bethanie zorgde voor een mix van woede en verdriet bij Lalbahadoer. Hij voelde zich machteloos en wanhopig omdat hij niet zonder Silawatie kon leven, maar ook niet tegen de wil van haar familie wilde ingaan. Op 10 september 1953 nam hij een tragische beslissing en schoot Silawatie en haar moeder dood na een verhitte woordenwisseling. Hij verwondde ook een omstander ernstig.

Dit vreselijke incident veroorzaakte veel opschudding in Suriname en leidde tot speculaties en verhalen die als een lopend vuurtje werden verspreid. Lalbahadoer begon een guerrilla tegen de autoriteiten, die maandenlang tevergeefs naar hem zochten. Zijn daden zorgden voor een soort angstpsychose in het land, waar mensen bang waren dat hij op elk moment kon opduiken en hen kon aanvallen. Op een gegeven moment schoot hij een onschuldige jager dood die te dicht bij zijn schuilplaats, van twee verdiepingen, was gekomen. Lalbahadoer vertelde dit aan zijn vriend die hem van eten voorzag. Toen, dit was kennelijk een keerpunt, gaf deze vriend hem aan bij de politie. Uiteindelijk werd hij op 18 januari 1954 doodgeschoten door de politie bij zijn schuilplaats in een moerassig gebied op plantage La Liberté, voorbij plantage Peperpot.

Zijn dood maakte hem tot een legende in Suriname. Er zijn zelfs liederen over geschreven. Sommigen zien hem als een tragische held, anderen als een moordenaar. Zijn verhaal blijft voortleven en roept verschillende reacties op, vooral onder de Hindostaanse bevolking die sympathie voor hem koestert en sommigen de autoriteiten nog steeds kwalijk nemen dat hij werd doodgeschoten. Hoe dan ook, het verhaal van Lalbahadoer en Silawatie blijft een intrigerende en tragische gebeurtenis.

Het boek ‘Lalbahadoer, een fatale liefde’ (164 pag. ISBN 978-90813386-1-5) beschrijft de achtergronden, motieven en gevolgen van deze dramatische gebeurtenis, die veel indruk heeft gemaakt op de Surinaamse samenleving en geeft ook een beeld van de sociaal-culturele context, waarin factoren als kaste, religie, eer en traditie een rol spelen. Het laat zien hoe Lalbahadoer een legende is geworden, die zowel bewondering als afkeer oproept.

Het boek is nog te koop bij de auteur en is ook digitaal te lezen op: https://www.dbnl.org/tekst/gang009lalb01_01/

Krantenartikelen zijn hier te vinden:

https://www.delpher.nl/nl/kranten/results?query=lalbahadur&page=1&coll=ddd

en https://www.delpher.nl/nl/kranten/results?query=lalbahadoer&page=1&coll=ddd

Er zijn zelfs liederen geschreven. Beluister ze hier:

https://www.youtube.com/results?search_query=harry+sewbalak+lalbahadoer

Het eerste lied over Lalbahadoer is van pandit Biharie uit Munderbuiten. Later is dit lied nagezongen door Hari Sewbalak van de Nieuwe Grondweg.